Rozładowywanie napięć emocjonalnych u dzieci
Dzieci różnie radzą sobie ze stresem. Nie wszystkie zachowania muszą podobać się nam, rodzicom. Jeśli jednak uświadomimy sobie, że za każdym z nich stoi jakaś niezaspokojona potrzeba (w tym przypadku potrzeba rozładowania napięcia emocjonalnego), może uda nam się nabrać dystansu i skupić na istocie problemu.
Ssanie palca
U starszych dzieci można zauważyć wyraźny związek pomiędzy ssaniem palca a głodem, sennością, przygnębieniem lub zmęczeniem. Jak sobie z tym radzić? Na pewno nie należy walczyć z tą czynnością w okresie wzmożonego napięcia emocjonalnego. Można czekać, aż nawyk sam wygaśnie lub spróbować podsunąć dziecku jakiś obiekt zastępczy (np. przytulankę).
Gryzienie
Dzieci zazwyczaj uciekają się do gryzienia, gdy przerasta je sytuacja społeczna. Ponieważ nie potrafią inaczej wyrazić swoich emocji, zaczynają gryźć. Jak sobie radzić z tą sytuacją? Starać się do niej nie dopuszczać. Jeśli dziecko przejawia takie tendencje, być może powinno bawić się w mniejszej grupie lub krócej (prawdopodobnie z jakiegoś powodu jest przestymulowane, czyli jego układ nerwowy otrzymuje zbyt dużo bodźców, których nie jest w stanie przetworzyć). Warto też wzmocnić nadzór i uprzedzać podobne zachowanie, jeśli wydaje nam się, że może dojść do następnego incydentu.
Obgryzanie paznokci
W przeciwieństwie do innych sposobów rozładowywania napięcia ten niestety nie przemija wraz z wiekiem. Często utrzymuje się nawet w dorosłym życiu. Dla niektórych dzieci jest to faktycznie satysfakcjonujący sposób rozładowania napięcia. W tym wypadku należy ustalić przyczynę takiego zachowania (przeprowadzka, rozpoczęcie przedszkola, nowa szkoła, problemy z nauką). Niestety z czasem obgryzanie paznokci może przekształcić się w nawyk (a więc nie stoi za tym głębsza przyczyna; dzieci robią to niejako z przyzwyczajenia). W takiej sytuacji można próbować posługiwać się argumentem kosmetycznym i szukać doraźnych rozwiązań (np. malowanie paznokci specjalną substancją).
Kołysanie się
Kołysanie się pojawia się ok. 40 tygodnia życia dziecka jako normalny element rozwoju. Wiele dzieci umie już wtedy podpierać się na dłoniach i kolanach, ale nie potrafi jeszcze raczkować. Czynność ta przeważnie mija wraz z rozpoczęciem raczkowania, ale u niektórych może utrzymywać się aż do 2–3 roku życia, szczególnie w porze zasypiania. Ponieważ kołysanie się nie jest w żaden sposób szkodliwe, nie warto z tym specjalnie walczyć, lepiej poczekać, aż nawyk sam wygaśnie.
Wyrywanie włosów
Bawienie się włosami, manipulowanie nimi, wreszcie wyrywanie ich z głowy (tak, że pojawiają się łyse placki) to różne natężenia tego samego zachowania. Co można zrobić? Po pierwsze ustalić, jakie sytuacje powodują wzmożone napięcie. Należy skupić się na ogólnej poprawie funkcjonowania dziecka. Krok drugi to uniemożliwienie mu wykonywania tej czynności. Można obciąć włosy na krótko, zakładać czapkę lub podsunąć jakiś obiekt zastępczy do skubania.
Ataki złości
Napady złości to często objaw rozdrażnienia lub nadmiaru bodźców. Gdy dziecko jest zmęczone i przygnębione, obniża się jego tolerancja. Wtedy nawet drobiazg może spowodować atak szału. Jak sobie z tym radzić? Do znudzenia pokazywać dziecku akceptowalne formy okazywania złości. Ale przede wszystkim warto obserwować dziecko i starać się nie dopuszczać do jego przemęczenia i przestymulowania.
Jąkanie
Powtarzanie dźwięków i sylab jest naturalnym elementem rozwoju umiejętności lingwistycznych. W okresie przedszkolnym i wczesnoszkolnym może mieć różne nasilenie. Dzieci mogą powtarzać sylaby, słowa lub zwroty. Mogą także źle akcentować, w nieodpowiednich momentach robić pauzy albo wydłużać dźwięki. Zachowanie to pojawia się niekiedy w trakcie codziennych czynności, niekoniecznie w sytuacjach stresowych. Nie warto zwracać na to nadmiernej uwagi, nieustannie poprawiać dziecka, strofować; zamiast pomóc, może to nasilić jąkanie. W żadnym wypadku nie należy robić z tego problemu, nazywać tego jąkaniem i dyskutować o tym w obecności dziecka. Co należy robić? Słuchać z uwagą i zainteresowaniem. Nie przerywać bez względu na to, z jakim trudem dziecko buduje wypowiedź. Warto dodawać dziecku pewności siebie („Każdy się czasem zaplącze, jeśli mówi szybko albo się denerwuje”).
Masturbacja
Współcześnie uważa się, że masturbację dziecięcą powinno się zignorować. Nadmierne zwracanie uwagi, strofowanie dziecka może doprowadzić do problemów seksualnych w przyszłości, problemów z samooceną czy też do odczuwania wstrętu do samego siebie. Dziecko powinno traktować swoją seksualność jako coś naturalnego. Prędzej czy później samo zorientuje się, że to czynność intymna. Ponadto jeśli będziemy otwarci i będziemy traktować sprawy związane z seksem bez skrępowania i zażenowania, jest większa szansa, że nasze dziecko będzie z nami szczerze i otwarcie rozmawiać w okresie dojrzewania, co może pomóc uchronić je przed wieloma niepożądanymi sytuacjami.
To tylko kilka przykładów zachowań, które pojawiają się w sytuacjach wzmożonego napięcia emocjonalnego. Często u dzieci pojawia się agresja fizyczna, słowna, krzyk, płacz, pisk, zaciskanie pięści, rzucanie przedmiotami, trudności z jedzeniem i spaniem, nocne zgrzytanie zębami, uderzanie głową o podłogę.
Jak pomóc dziecku, które odczuwa napięcie emocjonalne?
Nie warto skupiać szczególnej uwagi na tych zachowaniach, bo możemy odnieść odwrotny skutek i zamiast pomóc, utrwalać to, co niepożądane. Zwracanie dziecku uwagi sprawia, że zaczyna ono myśleć, że jest z nim jakiś problem (a to kolejny powód do odczuwania napięcia). Pod żadnym pozorem nie można dziecka karać, ośmieszać. Poza tym zachowania są jedynie objawem. Prawdziwy problem leży gdzie indziej. Przede wszystkim należy poszukać przyczyny.
Zawsze pozwalajmy dziecku na okazywanie trudnych emocji (złość, gniew, strach, smutek, wstyd etc.),
Doskonałym sposobem na rozładowanie stresu i napięcia jest swobodna zabawa, która wzmacnia poczucie bezpieczeństwa i poczucie wartości., zwiększenie aktywności ruchowej, , rozwijanie wiedzy o emocjach, ograniczenie napływających bodźców stresogennych, wyciszanie i relaksacja, nauka samopoznania, ustalenie rutyny dnia – te wszystkie metody są bardzo skuteczne! Zmiany można wprowadzać pod okiem specjalisty, ale i również samodzielnie w domu. Bardzo ważna jest systematyczność w regulowaniu napięcia emocjonalnego. Pomaga to nie tylko „ukoić dziecięce nerwy” ale i poprawia zachowanie, rozwija inteligencję emocjonalną i pozytywnie wpływa na codzienność w rodzinie.
Poniżej przykłady zabaw rozładowujących napięcia emocjonalne:
https://mariolakurczynska.pl/jak-wyciszyc-dziecko/
https://justdance.pl/8-sposobow-na-rozladowanie-leku-u-dzieci/
https://www.ciszewska.edu.pl/7-zabaw-pomagajacych-w-zlosci-dzieci/
Źródło:
http://portalmalucha.pl/napiecie-emocjonalne-malego-dziecka
https://dziecisawazne.pl/jak-dzieci-rozladowuja-napiecia-emocjonalne
Pozdrawiam – Krystyna Dura
| « poprzednia | następna » |
|---|